မနက္စာစားခ်ိန္ေတြမွာ ေမာင္ႏွမတစု ေအာ္ရင္း ရန္ျဖစ္ရင္း ဟဲ့ဆီေတြနင္းကန္မထည့္နဲ့ ကိုၾကီးမၾကိဳက္ဘူး ဆိုတဲ့ အသံေတြနဲ့ေ၀းရာမွာ
တေယာက္ထဲ မနက္စာစားရင္းမ်က္ရည္က်မိတာေတြလဲမနဲေတာ့ပါဘူး..
သဲသဲၾကိဳက္တဲ့ဟင္း ပိုခ်န္ထားေပးတဲ့ သူေတြနဲ့ေ၀းရာမွာ
အို...ကိုယ္ၾကိဳက္လို့ေရႊးခဲ့တဲ့လမ္း ဆိုျပီး အားတင္းရင္း..အားတင္းရင္း
ေန့လည္ေက်ာင္းကအျပန္ ျမန္မာေႏြထက္ပူတဲ့ဂ်ပန္ေႏြရဲ့ ကြန္ကရစ္လမ္္းပူပူေပၚ
စက္ဘီးေလးနင္းရင္း ...အလုပ္သြားေတာ့ ...ေပ်ာ္တာေပါ့အေဖရယ္ ေပ်ာ္တာေပါ့ ေက်ာင္းၾကီးမွာသားေလးေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ပါတယ္.... ျငီးရင္း ကုန္းတက္ေတြမွာကုန္းရုန္းနင္းေပါ့
ညအလုပ္ကျပန္လာရင္ ၀မ္းနည္းမိတာက ၾကိဳဆိုသူမရွိတဲ့ အိမ္ခန္းေမွာင္ေမွာင္ေလးပါပဲ.ကိုယ္မွမီးမထြန္းရင္ မလင္းႏုိင္တဲ့အခန္းေလး..
စိတ္ပူေပးမယ့္သူမရွိမွ ကိုယ့္ကိုတေယာက္ေယာက္က စိတ္ပူျပီးေစာင့္ေနေပးတဲ့စိိတ္လံုျခဳံမူု ့မ်ိဳး
လိုခ်င္လာမိတယ.္အိမ္မွာဆို မီးပ်က္ရင္ မီးစက္ဖြင့္ဖို့ နင္နဲ့နီးတယ္နင္ဖြင့္ ဆိုျပီး
အို..ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အေဖ့ရဲဒုကၡအိုးေလး အားတင္းေနပါတယ္..
ေက်ာကမိတ္ေတြေတာ့ကိုယ္ဘာသာကိုယ္ပဲကုတ္ေနရတယ္
No comments:
Post a Comment