က်ေနာ္ရဲ႕ ညေနခင္းေတြကို အိမ္ေလးရဲ့ ၀ရန္တာကေန တိမ္ေတြကို ၾကည့္ျပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းေလ့ရွိတယ္။ဒီေန့လဲ ထံုးစံအတိုင္း တိမ္ေတြၾကည့္ေနဆဲ ၀ရန္တာနားက သရက္ပင္ကို ငွက္ကေလး တစ္ေကာင္ လာနားတယ္။ က်ေနာ့္ မ်က္လံုးေတြ ခြာမရႏုိင္ေအာင္ အရမ္းလွတဲ့ ေရႊေရာင္ ငွက္ကေလး။ ေရႊေရာင္ ငွက္ကေလးက ေတးစ သီတယ္။ ငွက္ကေလးရဲ့ အဆင္းနဲ့ေတးသံက က်ေနာ္ ႏွလံုးသားတခုလံုးကို စြဲေဆာင္ထားပါတယ္။
ငွက္ကေလး စားဖို့ဆန္ေစ့ေတြ ၾကဲေပးမိတယ္။ ငွက္ကေလးက က်ေနာ့္အရိပ္ အကဲၾကည့္ျပီး စားပါတယ္။ က်ေနာ္တို့အခ်င္းခ်င္းနားလည္မုူွ့ ့ရေနသလိုပါပဲ။ က်ေနာ့္ရဲ့ ေရႊေရာင္ငွက္ကေလးေရ ညေနခင္းတိုင္း ငါမင္းကိုေစာင့္ေနမယ္ေနာ္။ ဒီညေနကို က်ေနာ္ရင္ခုန္ ေနတယ္။ ေရႊေရာင္ငွက္ ကေလးလာေတာ့မယ္။ က်ေနာ္အရမ္း ေမွ်ာ္ေနမိခ်ိန္မွာ ငွက္ကေလး တေကာင္ သရက္ပင္ကိုင္းဖ်ားမွာ လာနားတယ္။ သူဟာက်ေနာ္ ေမွ်ာ္ေနတဲ့ ေရႊေရာင္ ငွက္ကေလးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေရႊေရာင္ငွက္ကေလးနဲ့ တူတဲ့ေငြေရာင္ ငွက္ကေလးပါ။ က်ေနာ္ရင္တခုလံုး ဟာ က်သြားတယ္။ေငြေရာင္ငွက္ကေလး ကေတးစဆိုပါတယ္။ သူ ့ေတးသံလဲခ်ဳိပါတယ္။ ေရႊေရာင္ ငွက္ကေလးရဲ့ ေတးေလာက္မခ်ိဳေပမယ့္ က်ေနာ့္ရဲ့ ေရႊေရာင္ ငွက္ကေလးေလာက္။ ငွက္ကေလးဖုိ့ ဆန္ေစ့ေတြၾကဲခ်လိုက္ပါတယ္။
ေနာက္ေန့ေတြ ေနာက္ေန့ေတြ က်ေနာ့္ရဲ့ေရႊေရာင္ ငွက္ကေလးကိုိ က်ေနာ္ေမွ်ာ္ေနဆဲ... ေငြေရာင္ ငွက္ကေလးလဲ ေန့စဥ္ေတးသီဆဲ.. ေန့စဥ္သရက္ပင္ ဖ်ားလာနားဆဲ...ဆန္ေစ့ ေတြစားဆဲ.....
က်ေနာ္လည္း ေရႊေရာင္ ငွက္ကေလးကိုေမွ်ာ္ဆဲ.... က်ေနာ္နဲ့ ေငြေရာင္ ငွက္ကေလးဟာ နားလည္မႈ့ မရၾကပါဘူး။ က်ေနာ္ေမွ်ာ္ေနတာ သူမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သူသိလာသလိုပါပဲ။ သူ ့ေတးခ်ိဳကို က်ေနာ့္ ေရႊေရာင္ငွက္ကေလး ေတးေလာက္ က်ေနာ္မၾကိဳက္ဘူးဆိုတာ သူသိေနသလိုပါပဲ။
က်ေနာ္ ေအးစက္မႈ ့ကိုသူမခံႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီေန့.. အဲဒီ့ေန့ေပါ့...... ေငြေရာင္ငွက္ ကေလးလာတယ္။
က်ေနာ္လဲ ေရႊေရာင္ငွက္ကေလးကို ေမ်ွာ္တယ္.. သူေတးသီတယ္... တိမ္ေတြကလဲ က်ေနာ္ ၾကည့္ေနက် ထက္ပိုလွေနတယ္.. တိမ္ေတြရဲ့ေတာက္ပမႈ့...အလင္းေ၇ာင္ေအာက္ကေန..သူအားယူျပီး... ပ်ံတက္တယ္......တိမ္ရဲ့အလင္းေရာင္နဲ့.... ေရႊေရာင္ ေတာက္လာတဲ့ ငွက္ကေလး....က်ေနာ္ရဲ့ငွက္ကေလး....သူဟာက်ေနာ္ တမ္းတေနတဲ့ ေရႊေရာင္ငွက္ကေလး..........အဲ့ေန့ကစျပီး ငွက္ကေလးဟာ မလာေတာ့ဘူး။
