ငါ့အစြဲ ခြ်တ္ခန္း

င့ါအိမ္ဘာျဖစ္ျဖစ္
မ်က္ႏွာလႊဲျပီး ေဘးလူလိုလည္းေနတတ္ေနျပီ
ဘယ္သူေသေသ
ငေတလိုလည္း မာတတ္ေနျပီ
ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ
မယံုတတ္တာလည္း ၾကာျပီ

အခ်ိန္တန္ အိမ္ျပန္ဖို ့ေတာင္ ေၾကာက္ေနျပီ
င့ါအိမ္ငါမသိ
အေရခြံခြ်တ္လဲ
င့ါအလံငါမသိ
ျမိဳ႕ေတာ္ေမးေတာ့ ေယာင္ေတာင္ေတာင္
ငါ့ျမိဳ႕ေတာင္ငါမသိ

ေနာက္ဆံုး
ငါ့လူမ်ိဳးေတာင္ မက်န္
ငါ့အစြဲ ခြ်တ္ပံု
အို ကမ္းကုန္ေရာ။

ဥပုဒ္ေစာင့္သူ

တနဂၤေႏြမနက္က သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔အတြက္ အလွူလုပ္တဲ့အကိုတေယာက္က ဖုန္း

ဆက္ျပီးႏုိးပါတယ္။ဘုန္းဘုန္းတရားေဟာေတာ့မယ္ေပါ့။က်မကလဲေတာ္ေတာ္နဲ႔မႏုိးပါဘူး။

တရားပြဲကိုliveနားေထာင္ရတာ.အလွူတရားကိုတကူးတက လွမ္းနားေထာင္ခိုင္းတဲ့အကို႔ကို

လည္းအရမ္းေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။မနက္ေစာေစာ က်က္သေရရွိသြားပါတယ္။

ငါးပါးသီလပဲယူမယ္လုပ္ထားတာ ေယာင္ျပီးလိုက္ဆိုရင္း ရွစ္ပါးသီလျဖစ္သြားတယ္။

ရန္ကုန္က က်မတို႔အိမ္ေရွ့မွာ ဓမၼါရုံရွိပါတယ္။မလြန္ဆန္လွူပြဲ ေရစက္ခ်တရားပြဲဆို တရားအ

လြန္ေကာင္းတဲ့ဆရာေတာ္ေတြၾကြၾကတယ္။ညတိုင္းတရားနားေထာင္ရင္း အိပ္ၾကပါတယ္။တ

ရားေဟာအရမ္းေကာင္းတဲ့ဘုန္းဘုန္းေတြဆို တရားထဲကိုယ္ပါေမ်ာပါသြားပါတယ္။

တရားနာျပီးအလုပ္သြားဖို႔ျပင္ပါတယ္။ေန႔လည္စာေရာ ညစာအတြက္ပါအျပီးစားျပီး အိမ္ကေန

ထြက္ပါတယ္။အလုပ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း လူၾကီးကေမးပါတယ္။ဘာလို႔ေနာက္က်တာလဲတဲ့။မု

သားမပါ လကၤာမကင္း ျဖစ္ေနတဲ့ ပါးစပ္ကေရာင္ျပီးဆင္ေျခေကာင္းေကာင္းထြက္ေတာ့မလို႔။

ဘုရားစာရြတ္ေနလို႔ပါေျပာေတာ့ မယံုသကၤာနဲ႔။မုသားဆင္ေျခေကာင္းေလး ေပးရင္ယံုျပီး အ

မွန္ေျပာေတာ့ မယံုၾကျပန္ဘူး။တခါတေလလိမ္ရတာလည္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ စိတ္ခ်မ္းသာရပါ

တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ..ညေနေစာင္းလို႔အလုပ္ကျပန္လာပါတယ္။ဗိုက္ကေတာ္ေတာ္ဆာေနပါျပီ။အတူျပန္တဲ့သူငယ္ခ်င္းက မုန္႔စားမယ္ေျပာတာနဲ႔ ဆာေနတဲ့က်မမွာ ေနာက္တခါေခၚရင္စားမယ္ဆိုျပီးေတာင္ မေအာင့္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။

တႏွစ္မွာတခါယူမိတဲ့ ဥပုဒ္ေလးလည္း တပါးက်ိဳးသြားေရာ…လူဆိုတာကလည္း တတက္စား

လည္းၾကက္သြန္ ႏွစ္တက္စားလည္းၾကက္သြန္ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးေလ။သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ စားရင္း

ေသာက္ရင္းေျပာရင္းကေန အတင္းအဖ်င္းေတြကပါလာေရာ။သြားျပန္ေပါ့ ေနာက္တပါး။

အိမ္လည္းေရာက္ေရာ ေမ့ျပီးသီခ်င္းဖြင့္ လိုက္ဆိုမိပါတယ္။ကုန္ပါျပီ…..ထေအာ္ရင္းေရေတာ့

ငါးပါးက်န္ေသးပါတယ္။

ေနာက္ျပီးမွ ဆိုမိတဲ့သီခ်င္းကလည္း ငါမင္းကို သတ္ခ်င္တယ္..ငါမင္းကိ ုသတ္ခ်င္တယ္..ျဖစ္

ေနပါတယ္။စိတ္ကလည္း မတည့္တဲ့ဂ်ဴနီယာတေယာက္ကို ျမင္ေယာင္ရင္း…။ေနာက္ဆံုးအ

ရင္းစစ္ေတာ့ လက္က်န္ေလးပါး။နာရီၾကည့္ေတာ့ကိုးနာရီ။ေနာက္သံုးနာရီ ေျခကန္ထိန္းရေပါ။့

ေနာက္ဆံုးေတာ့ တထိုင္ဥပုဒ္ပဲယူရင္း ကိုယ္ကိုကိုယ္ ငါေတာ္ေတာ္ self controlနည္းပါလား လို႔ သက္ျပင္း ျပင္းျပင္းေလးခ်ရင္း………

YOU CAN COUNT ON ME

was it a thousand

years ago or only

yesterday we parted?

Even now, on my shoulder

I feel your friendly hand.

(yosano akiko)

တို႔ခြဲခြာခဲ့တဲ့ေန႔ေတြ

တေထာင္လား မေန႔ကလား

ငါ့ပုခုံးေပၚမွာ

မင္းရဲ့မိတ္ေဆြဆန္တဲ့လက္ေတြ

ခုထိ ငါခံစားေနရတုန္း

ကဗ်ာေလး

 

 

 ကဗ်ာေလးတပုဒ္လုိ ရင္ထဲကို သူ၀င္လာတယ္။အျဖဴေရာင္နတ္သမီးေလးေရ မင္းလာလာျပံဳးမျပပါနဲ ့။မင္းအျပံဳးမွာ ရူးသြပ္မိလို့ပါ။ကိုယ့္ရဲ့ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ေတြက မင္းေႀကာင့္ပိုအသက္၀င္လာတယ္။စာသင္ခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ မင္းရဲ႕ ေနာက္နားေလးမွာထိုင္ျပီး ေက်ာေပးထားတဲ့ပံုေလးေတြဆဲြတာ ကိုယ့္စာအုပ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးမ်ားေနျပီ။ မင္းဆံပင္အညိုေရာင္ေခြေခြေလးေတြထဲမွာ ကိုယ့္မ်က္ႏွာအၾကာၾကီးအပ္ထားခြင့္ရခ်င္တယ္။ပါးခ်ဳိက္ေလးေပၚေနရင္ မင္းကိုငါက အနမ္းေလးေပးရင္မင္းစိတ္ဆိုးမွာလား ဆိုတဲ့သီခ်င္းက သူ႔အလိုလို ညည္းမိတယ္။ကိုယ့္နားက်ပ္ကိုယူတပ္ ျမန္မာသီခ်င္းနားေထာင္ျပီး ဘာသာျပန္ေပးလို႔ပူဆာတတ္ပံုေလးက အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းတယ္။တခါတေလ ကိုယ့္အိပ္မက္ထဲမွာ လံုခ်ည္ႏြမ္းႏြမ္းေလးနဲ႔ တီရွပ္ေလး၀တ္ထားျပီး ပါးကြက္ေဖြးေဖြးေလးနဲ႔ ျမန္မာစကားေတြေျပာေနတတ္တယ္။ ျမန္မာလို ခ်စ္တယ္တခုပဲမွတ္မိေနတာဘာေၾကာင့္ပါလဲ။

 ကိုယ္သိတယ္။မင္းကို အရမ္းခ်စ္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္ႏွလံုးသားရဲ့ ေထာင့္တစ္ေနရာမွာပဲ သိမ္းထားခ်င္တယ္။

မလြမ္းရဲေသးဘူး

 

ရုတ္တရက္ ေကာက္ခါငင္ခါ ႏွလံုးသားက ထထေအာ္တယ္.အရမ္းလြမ္းတယ္တဲ့.ငါတားတဲ့ၾကားက အခ်ီၾကီးလြမ္းလြမ္းေနတတ္တဲ့
ငါ့ႏွလံုးသားကို မုန္းမုန္းလာတယ္.နင္မၾကားႏုိင္မသိႏုိင္ပဲ လြမ္းေနရတာ ငါမတန္ဘူးဟာ.
နင္ေျပာတဲ့ စကားေတြဆို အလိုလိုျပန္ၾကားေယာင္ေနတတ္တာ ငါစြဲကပ္ေနတဲ့ေရာဂါေပါ့.
ဆရာ မလုပ္ရရင္မေနတတ္တဲ့နင္နဲ့ နင့္အမိန့္ေတြဆိုနားေထာင္ခ်င္တဲ့ငါကဘာေတြေၾကာင့္ေဝးသြားတာလဲ

  ေခ်ာ့တတ္တဲ့နင္မရွိထဲက မငိုတတ္ေတာ့တဲ့ငါ ဒီေန႔နင့္ကိုလြမ္းလို႕ငိုမိတယ္.
ျမန္မာျပည္က နင္ရွိတဲ့ျမိဳ႕ေလးကိုၾကည့္ျပီး နင့္ကိုလြမ္းတယ္.နင့္နဖူးေပၚက အေ၇းေၾကာင္းေလးေတြေရာပဲ လြမ္းတယ္.

 တြမ္နဲ႔ဂ်ယ္ရီကာတြန္းကားၾကိဳက္တဲ့ငါ့ကို္ တြမ္ၾကီးသနားပါတယ္ေျပာတိုင္းသဲကလူၾကီးေတြးနဲ႔ေျပာတာ.
ကေလးေတြက ဂ်ယ္ရီကိုပဲပိုၾကိဳက္ၾကတာလို႔ နင္အျမဲေျပာတတ္တယ္.
ငါတို႔ခင္တဲ့ ႏွစ္ပတ္လည္ပြဲေလးကို ငါတေယာက္ထဲလုပ္ေနတယ္.ကမာၻၾကီးကက်ဥ္းပါတယ္တဲ့.ငါတို႔ျပန္ဆံုၾကမယ္ေနာ္.
 အခြင့္အေရးတခုသာရမယ္ဆိုရင္ ငါနင့္ပုခံုးမွာမွီျပီး ငါနင့္ကိုအခ်ီၾကီးလြမ္းတယ္လို ့ေျပာခ်င္တယ္.

အျဖဴေရာင္ကဗ်ာေလး

  ေက်ာင္းတက္တိုင္း အျမဲေတြ ့ရတတ္တဲ့မ်က္ႏွာေလး.အတန္းထဲမွာကဗ်ာေလးထက္လွသူေတြအမ်ားၾကီးရွိပါရဲ႕.....ရင္ဘတ္ကိုလာမထိဘူး.

သူ႔မ်က္ႏွာေအးေအးေလးရယ္... ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေလးက ရင္ထဲ၀င္၀င္လာတယ္.

  စာလုပ္ရင္စိတ္ေရာကိုယ္ေရာႏွစ္ျပီးလုပ္တတ္တယ္...သူမၾကိဳက္တဲ့အတန္းထဲဆို

ေမွာက္အိပ္တတ္ပါတယ္.တကယ့္ကေလးေလးလို ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္သူေလး.

  drawingအတန္းထဲေရာက္ရင္ ပန္းခ်ီဆရာမၾကီးလို ခဲတံေလးေထာင္ျပီးအရုပ္ကိုတိုင္းပံုေလးက

အိပ္မက္ထဲေတာင္ေရာက္လာတတ္တယ္.venusရုပ္ေလးေရွ့ကသက္ရွိvenusေလးေပါ့.

အလင္းအေမွာင္ခ်ိန္တိုင္းမွားရင္ အခ်ိန္ယူဆြဲထားတဲ့ပံုေတြ..အားမနာပါးမနာနဲ႕ ဆရာကဖ်က္ပါတယ္.

ကိုယ္ဆိုအရမ္းေဒါသထြက္တတ္ပါတယ္.သူေလးကဆရာဘယ္ေလာက္ဖ်က္ဖ်က္ ျပန္ျပန္ဆြဲပါတယ္.

သူဆြဲတဲ့ပံုေတြက အရမ္းေသသပ္ပါတယ္.

  အိမ္ျပန္လမ္းက ကဗ်ာေလးနဲ ့လမ္းတူေတာ့ ေနာက္ကေနလိုက္ေလွ်ာက္ျဖစ္ပါတယ္.နားက်ပ္ႏွစ္ဘက္ထိုးျပီး ကားလမ္းမလယ္ကေလွ်ာက္ေတာ့ ေက်ာင္းကားၾကီးက သူေနာက္ကေျဖးေျဖးေမာင္းရပါတယ္.ကိုယ္လည္းသူရဲေကာင္းလုပ္ျပီး သူေက်ာေလးတြန္းျပီး

ေနာက္မွာကားရွိတယ္လို႕ေျပာေတာ့မွ ကားလမ္းလယ္ကေလွ်ာက္ေနတာသတိရပံုေပၚပါတယ္.

  ပ်င္းစရာအတန္းထဲမွာ သူေလးနားထိုင္ခြင့္ရတဲ့ေန႕ေတြဆို သူအိပ္ေနပံုေလးထိုင္ၾကည့္ျပီးရင္ခုန္ရတယ္.

အျဖဴေရာင္ပဲ၀တ္တဲ့ ခ်စ္စရာအျဖဴထည္ေလးကို ခ်စ္စိတ္ေတြရင္ထဲမွာသိမ္းရင္း ကဗ်ာေလးတပုဒ္ဖတ္လိုပဲ

မရုိးတမ္းဖတ္ေနမယ္... 

白鳳の思い出

２００８年の４月　　桜の季節
その季節にはじまった　笑顔　笑顔で
出会った白鳳の一年生だった私たち
スポーツの時間に楽しんだ思い出
旅行での思い出
CCCの思い出
学祭での思い出たくさんの思い出ができた
２００９年の４月　　桜の季節
なんとなく一年おわちゃた
先輩になって・・・進学の準備
アルバイト
いろいろな大変なことがあるけど・・・
困ったとき声をかけたり
泣きそうになったとき肩を貸してくれたり
話を聞いてくれたり・・・・
２０１０年４月　桜の季節・・・
進学する友達　お互いに
おめでとう
おめでとう
卒業で
おめでとう
おめでとう
泣きそうな笑顔で
また新しい生活の始まり・・・・
これから桜の季節が　　またまたあるけど・・・
白鳳での思い出が
一年一年咲いた　桜とともに
思い出すよ・・・


テテ（shwethae）